LECZNICZE WŁAŚCIWOŚCI MIODU

 “Jeden ul może odebrać chleb dziesięciu lekarzom” – mówi przysłowie niemieckie.

Już w starożytności miód był wysoko ceniony jako środek leczniczy i słodzący. Ma on korzystne działanie na serce i układ krążenia, gdyż zwiększa siłę skurczu i wydolność mięśnia sercowego, rozszerza naczynia wieńcowe i polepsza krążenie. Z tego powodu można go z powodzeniem stosować w nerwicy oraz chorobie niedokrwiennej serca. Miód zmniejsza także dolegliwości towarzyszące dusznicy bolesnej oraz obniża ciśnienie tętnicze krwi.

Miód odznacza się łagodnym działaniem uspokajającym, nasennym i zmniejszającym skutki nadmiernego napięcia nerwowego. Działając na ośrodkowy układ nerwowy przyczynia się do odnowy sił psychicznych organizmu i wzmaga intensywność pracy umysłowej. Działanie miodu okazało się szczególnie korzystne u dzieci i osób starszych, także u osób nerwowych i przepracowanych. Osłabia też działanie używek, takich jak kawa, tytoń i alkohol.

W przeziębieniach powinien być używany na początku choroby, gdyż zwiększa odporność organizmu i chroni drogi oddechowe przed rozwojem zakażenia. W trakcie leczenia miód stopniowo zmniejsza objawy towarzyszące przeziębieniu, takie jak kaszel, chrypka, drapanie i ból gardła, dreszcze czy podwyższona temperatura ciała. Ze względu na właściwości upłynniające wydzielinę oskrzelową miód z dobrym skutkiem można stosować w ostrych i przewlekłych zapaleniach oskrzeli. Dlatego znajduje się w wielu syropach wykrztuśnych.

DAWKOWANIE MIODU

W lżejszych przypadkach, lub w początkowym stadium choroby, wystarczy przyjmowanie samego miodu, w cięższych przyjmuje się go wraz z innymi lekami, zazwyczaj 1-3 łyżeczki stołowe trzy razy dziennie. Dobowa dawka lecznicza wynosi 60-80 g.
Dzieciom od 3. roku życia można podawać 30 do 50 g miodu dziennie (3-6 łyżeczek od herbaty). Najczęściej poleca się picie miodu rozpuszczonego w szklance ciepłej wody na godzinę przed jedzeniem. Miód można rozpuszczać też w mleku, herbacie z cytryną oraz sokach z owoców i warzyw. Płyn ma być ciepły, ale temperatura nie może przekraczać 42 st. C. Wysoka temperatura niszczy bowiem właściwości lecznicze miodu. Działania miodu wzmacnia rozpuszczenie go w naparach z odpowiednich ziół.
Osobom powyżej 70 r.ż. zaleca się przyjmowanie 2 łyżeczek (15 g) miodu dziennie, rozpuszczonego w szklance ciepłego płynu. Osoby ciężko pracujące fizycznie i umysłowo mogą pić 1 lub 2 łyżeczki miodu rozpuszczonego w szklance ciepłego płynu.

Miody i preparaty miodowe
Rozróżniamy 3 zasadnicze typy miodów : nektarowe, spadziowe oraz nektarowo-spadziowe. Zgodnie z Polską Normą pszczelarze produkują miód: rzepakowy, akacjowy, lipowy, gryczany, wrzosowy, wielokwiatowy, nektarowo-spadziowy, spadziowy ze spadzi liściastej i spadziowy ze spadzi iglastej. Ponadto na mniejszą skalę kilkanaście innych odmian takich jak: miód, mniszkowy, melisowy, malinowy i leśny.

W przeziębieniu, grypie, kaszlu oraz zapaleniu błony śluzowej nosa, oskrzeli i płuc, najlepsze efekty daje przyjmowanie miodu lipowego i ze spadzi iglastej. Dużą wartość mają też połączenia miodu z innymi produktami pszczelimi, takimi jak pyłek kwiatowy, propolis i mleczko pszczele.

Rozważne wykorzystanie miodu, kryje w sobie wiele możliwości odżywczych i leczniczych. W jakim stopniu z nich skorzystamy, będzie zależało tylko od nas samych, od naszej wiedzy i umiejętności stosowania miodu w określonych sytuacjach.